Obowiązek tworzenia funduszu dot.:
- pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, wg stanu na 1 stycznia danego roku kalendarzowego,
- jednostek sektora finansów publicznych, działających w oparciu o ustawę o finansach publicznych, bez względu na liczbę zatrudnionych pracowników (np. służba zdrowia, oświata i szkolnictwo wyższe, sektor administracji publicznej, itp.).
Bezwzględny obowiązek dot. tylko jednostki sektora finansów publicznych.
Pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników mogą odstąpić od tworzenia funduszu, jeżeli tak postanowiono w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania.
Pozostali pracodawcy mogą dobrowolnie tworzyć fundusz lub wypłacać świadczenie urlopowe.
Środki z ZFŚS przeznacza się na działalność socjalną.
Działalność socjalna =
usługi świadczone przez pracodawców na rzecz:
- różnych form krajowego wypoczynku,
- działalności kulturalno-oświatowej,
- sportowo-rekreacyjnej,
- udzielanie pomocy materialnej (rzeczowej lub finansowej),
- zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe.
Zasady i warunki korzystania ze środków ZFŚS określa regulamin ZFSŚ.
Regulamin ustala pracodawca z związkami zawodowymi lub z
pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (jeżeli nie ma zoz).
Regulamin powinien uwzględniać zarówno potrzeby socjalne pracowników, jak i możliwości finansowe funduszu.
Jeżeli pracodawca zamierza odstąpić od utworzenia funduszu i od wypłaty świadczenia urlopowego, to musi poinformować o tym pracowników, nie później niż do końca stycznia danego roku kalendarzowego w sposób zwyczajowo przyjęty u danego pracodawcy, albo w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania.
Fundusz tworzy się z corocznego odpisu naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.
Odpis stanowi co do zasady 37,5 % przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym (obecnie ok 764,25 zł na jednego pracownika). Wysokość odpisu na Fundusz mogą dowolnie kształtować układy zbiorowe pracy lub regulaminy wynagradzania.
Do 31 maja danego roku pracodawca odprowadza na Fundusz co najmniej 75% równowartości odpisów, a do dnia 30 września pozostałą część. Środki funduszu nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny.
Środki funduszu gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym. Nie podlegają egzekucji z wyjątkiem przypadków, gdy egzekucja prowadzona jest w związku ze zobowiązaniami funduszu.
Środkami administruje pracodawca, ale nie jest ich dysponentem (i na przykład w przypadku upadłości lub likwidacji zakładu pracy nie może spożytkować tych środków inaczej niż wynikałoby to z zasad wykorzystania środków funduszu).
Związkom zawodowym przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z roszczeniem o zwrot funduszowi środków wydatkowanych niezgodnie z przepisami ustawy lub o przekazanie należnych środków na fundusz.
Pracownikom generalnie nie przysługuje roszczenie indywidualne o wypłatę świadczenia z funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast przysługuje im roszczenie o wypłatę świadczenia urlopowego w sytuacji, gdy pracodawca zamiast o utworzeniu funduszu świadczeń socjalnych postanowi o wypłacaniu corocznych świadczeń urlopowych. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego świadczenie urlopowe jest roszczeniem o charakterze indywidualnym wynikającym ze stosunku pracy.
Świadczenia urlopowego nie można uzależniać od stażu pracy, okresu zatrudnienia, sytuacji życiowej, rodzinnej lub materialnej pracownika.
Nie trzeba składać żadnego wniosku z prośbą o jego otrzymanie. Jedyny warunek otrzymania świadczenia urlopowego = skorzystanie pracownika z urlopu wypoczynkowego przez co najmniej 14 kolejnych dni w ciągu roku. Do świadczenia pracownik ma prawo tylko 1 raz w roku.
Zakładanie i rejestracja spółek + obsługa prawna + obsługa księgowa (Poznań)
Zadzwoń i sprawdź naszą ofertę, tel. (061) 86-888-48
Linki sponsorowane
DORADCA PODATKOWY * BIURO RACHUNKOWE ul. Grunwaldzka 38A/5, Poznań tel. (061) 86-888-05 |
